Gasvryheid: so onthaal ek engele
Hebreërs 13:2
Moenie nalaat om gasvry te wees nie. Deur gasvry te wees het party mense, sonder dat hulle dit besef, selfs engele tuis ontvang!
Dit was ‘n ongemaklike les om te leer; dat ‘n mens nie eintlik in terme van engele dink wanneer jy in ‘n glaskas-situasie is nie. Brink en ek het ‘n jong paartjie genooi vir ‘n kuier rondom ‘n Sondagmiddagete-tafel en het ten aanskoue van hierdie paartjie ‘n geskilletjie opgetel. Ek sou graag wou voorgee dat ons ‘n model-huwelik het en nooit ernstige verskille het nie, maar ons moes voor die tweetjies die spesifieke probleem hanteer. Ek het so blootgestel gevoel asof ons in ‘n glaskas was en die wêreld ons elke doen en late kon beskou. Maar ook in hierdie situasie kon ek ontdek dat God vir my sorg wanneer ek kwesbaar is in my diensbaarheid. Ek en Brink het die genade ontvang om ons geskilletjie Geesbeheerd te hanteer én dit was vir ons besoekers bemoedigend om te sien dat ook (hopelik) meer volwasse Christene soms in ongemaklike situasies beland en dit nogtans reg kan hanteer. Hulle was toe nie die spreekwoordelike engele nie, maar het wel die seën ervaar van ‘n onthaal wat in die Naam van die Here aangebied was.
Vir my persoonlik bly dit maar altyd so ‘n bietjie van ‘n stryd wanneer ek gaste kry wat vir ‘n paar dae by ons tuisgaan. Ek wil graag soos Martha my huishouding goed bestuur – alles skoon en netjies en gestryk (ons doen mos alles self hier in Engeland) en die lekkerste kossies wat mooi voorgesit word. Maar die Maria-deel wil graag my eerste wakker uur heerlik aan die Here se voete deurbring, en dan sommer net lekker saam met my gaste kuier. Gelukkig het die Here ook hiermee genade en leer my om eers ontbyt te bedien, mét ‘n blymoedige hart, en my gaste se wasgoed te was, vir my huisgas (wat ook maar weerloos voel weg van haar comfort zone) ‘n drukkie te gee – en dán te gaan stiltetyd hou.
Dit herinner my aan Jesus wat by Saggeus tuisgegaan het wanneer ons etenstafel-kuiers hou. Dis vir ons self tot seën wanneer ons mense nooi om by ons te kom eet – medelidmate, jongmense, reisende sendelinge, behoeftiges, bejaardes. So kry ons geleentheid om op hierdie manier Jesus se liefde aktief uit te leef. Daar is so baie eensame mense in vandag se selfgesentreerde gemeenskap, mense wat ‘n geduldige oor en ‘n bemoedigende woord nodig het. En dis nie asof daar elke keer een of ander wonderwerk plaasvind nie – dit sou maak dat ek vergeet om tree vir tree in Jesus se voetspore te stap, al op die lewe se stofpaadjies langs.
Nee, ek moet onthou dat wat ek vandag doen in die Naam van Jesus Christus, ewigheidswaarde het. In elk geval kom al die geleenthede, vermoëns en hulpbronne waaroor ek beskik van God self af en ek is net ‘n rentmeester.